Een hoop wedstrijden

Veron Lust, 15 november 2025

Het is al november, maar toch wil ik nog even terug naar eind augustus van dit jaar. Toen was namelijk de Kermisloop in Edam, al vanaf 1983 de gezelligste loop in Waterland. Waar vroeger voor mij het resultaat voorop stond, gaat het nu vooral om de gezelligheid na afloop en het praten over vroeger met mijn oude concurrenten.
Niet dat er tijdens de 10 km geen strijd meer is, integendeel! Na een paar kilometer kwam ik bij onze Nea-topper Robert Boersma, die 2 weken later naar de 100 km Winschoten ging! Robert liep daar twintig jaar geleden al, toen ik ook nog meedeed. Waar ik al lang gestopt ben met ultralopen, is Robert nog steeds van de partij; wat een held!

In Edam liep vlakbij Robert ons Nea-lid Ronald Gordijn. Gedrieën konden wij mooi de eer hoog houden voor Nea Volharding! Ronald en ik belandden op het podium in de categorie M60. Na gezellig borrelen met oudere av Edammers als Gerrit van Essen, Hilda Sta van Uitert, Dick van Zalinge en Arjan Akkermans, ging ik op de fiets heerlijk voldaan naar Purmerend terug.

Begin oktober waren weer de NEA-clubkampioenschappen. Ondanks regenachtig weer was het mooi om te zien! Ik kon helaas niet meedoen door rugpijn, opgelopen na de Dam tot Damloop, twee weken eerder.
Ik assisteerde bij de clubkampioenschappen de jury een beetje bij het verspringen, waar good old Peter Quist de leiding had. Peter was al hardloper bij Nea begin jaren 80, toen nog op onze gravelbaan, samen met zijn broer Nico. Peter traint nog altijd, maar inmiddels op onze kunststofbaan, en wel wat rustiger dan vroeger. Zijn taak als jury bij het verspringen nam hij heel serieus, dat vond ik ook mooi om te zien. Sowieso wil ik alle juryleden, kantinemedewerkers en atleten jong en ouder mijn complimenten geven. Ik ben blij dat deze dag ondanks het regenachtige weer zo mooi verlopen is (fotoalbum Clubkampioenschappen).

Ook de Marktstadrun op 12 oktober was erg gezellig en druk bezocht. Mij was gevraagd om het startsignaal te geven en dat deed ik graag. Ik deed het met een zeer oude koeiebel, die ik ooit van mijn Zwitserse oom heb gekregen. Het was niet alleen ludiek, maar voor kinderen (en mogelijk ook volwassenen) die nog wel eens kunnen schrikken van het startschot, ook prettig.
Onder prachtige omstandigheden, met vele bekenden, werd het een mooi evenement. Ik had zelf een startnummer, maar door mijn rugproblemen kon ik helaas niet deelnemen. De dag ervoor, nadat ik trainen had gegeven bij Nea, had ik mijn startnummer van de 5 km aan Kelly gegeven, die voor de eerste keer bij Jan Zwemstra trainde. Ze had enkel nog maar 400 meters gelopen, maar zag het wel zitten om 5 km te lopen! Ze hield er rekening mee dat ze laatste zou worden, maar dat maakte haar niet uit! Ik ben bij deze loop ooit eerste geworden, dus het leek mij best grappig om nu mijn naam op de laatste plek te zien in de uitslagen. Maar Kelly liep boven haar eigen verwachting en werd geen laatste. Goed gedaan Kelly!

Mijn grote vriend Merhawi Keste uit Eritrea was na de marathon in Amsterdam op 18 oktober (waar hij 12e werd in 2.07.24) enige dagen bij mij thuis.

Merhawi coach ik al ruim tien jaar, en is al erg succesvol geweest. Dit jaar nog werd hij tweede in de zware marathon van Mumbai, daar gaat hij in januari weer lopen. Ik was bij Merhawi in zijn hotel in Amsterdam, op de middag en avond voor de marathon, om bij de technische meeting te zijn, en samen te eten



Jos Hermens kwam ik al meteen in de lobby van het hotel tegen. Jos liep vijftig jaar geleden, in 1975 dus, het werelduurrecord op Papendal: 20 km en 907 meter! Hij werd het hele uur ondersteund door muziek. Jos wist nog precies welke muziek dit was. Het cassettebandje is hij kwijtgeraakt, maar oa Pink Floyd stond erop en als laatste nummer, als extra stimulans om het record te halen, werd Born to Run van Bruce Springsteen afgespeeld! Jos wil nog graag een boek over zijn uurrecord schrijven en wil daarvoor nog een keer op zoek gaan naar dat bandje.

Voor mijn rugpijn, waarvan ik voor het eerst last heb in mijn 45-jarige hardloopbaan, word ik behandeld door Louis Helsloot. Het leuke is dat hij erbij was in 1975, bij dat memorabele werelduurrecord!

De Nea Boscross was er ook weer en was een echte cross, met flinke bagger door de vele regen die was gevallen. Het werd, mede daardoor, wel een mooie cross (fotoalbum Neacross).
Ik stond met good old Helana Aslander op het verste punt in het Purmerbos, om de crosshelden aan te moedigen en de route te wijzen

Helana, oud-Nea-lid, wiens ouders vroeger trainen gaven en in het bestuur zaten, draagt Nea nog altijd een warm hart toe. Normaal gesproken doe ik zelf ook mee, voor nu was het mooi om samen met Helana, die nog net zo enthousiast is als 40 jaar geleden, langs het parcours te staan. Mooi dat parcoursbouwers Edwin Otto en Robert Boersma (die helaas dit jaar in Winschoten niet de finish van de 100 km haalde) weer een top parcours hadden uitgezet. Deze ultra-toppers van Nea weten wat avontuur is!

Van mijn grote vriend en oud-Nea-lid Richard Logchies, al jaren woonachtig in Nieuw-Zeeland, hoorde ik onlangs dat Ria Jacobs is overleden. Richard was deze zomer nog bij haar op bezoek, ze was toen al ziek. In de tijd dat er nog geen internet was, we nog niet online waren (in de vorige eeuw), en ik aan een wedstrijd wilde meedoen, ging ik naar Ria om me in te schrijven. Zij woonde toen met haar gezin, met kinderen Jeroen en Arjan, beiden oud-atleten van Nea, aan de Zuiderzeestraat in Purmerend. Je vulde een papiertje in, waar je wilde lopen, op welke afstand, je betaalde en Ria zorgde als wedstrijdsecretaris voor de uitwedstrijden, dat alles goed kwam!

Vandaag de dag gaat dit alles zoveel makkelijker online, maar toch had de oude manier ook wel wat!
Ik heb gelukkig heel veel oude Nea-clubbladen in mijn bezit. Zo kon ik als bewijs voor wat ik hier beweer de activiteiten van Ria terugzien en las ik dat mevr van der Pouw (moeder van oud-lid Erik) de inschrijvingen voor de thuiswedstrijden deed.
Bij deze dank nog voor alles Ria, en voor de familie Jacobs veel sterkte.

We gaan alweer naar het einde van het jaar, de tijd lijkt wel steeds sneller te gaan.
De komende maanden zijn er vooral cross- en indoorwedstrijden. Ik wens alle atleten veel succes en vooral plezier.
We zien elkaar hopelijk op de baan bij de Elfsteden Nightrun op 12 december, om het jaar gezellig af te sluiten!

Ciao,

Veron Forrest Gump