Verslag van de 20e Jungfrau-marathon te Zwitserland welke heeft plaats gevonden op 8 en 9 september 2012. Vijf Nea leden hadden zich hiervoor opgegeven aan een van de zwaarste bergmarathons van Europa, t.w. Egbert Jansen, Cornelis Groot, Bob Link, Rob Wassink en Arie Bierhaalder.
Egbert ging hem voor de 2e keer lopen, hij had ons psychisch en geestelijk goed voorbereid hierop. De echtgenote's waren ook van de partij, wij hadden een camping net iets buiten Interlaken geregeld niet ver van de startplaats af.
Rob, Els, Cor en Josefine waren woensdag ervoor aangekomen, Bob, Mirjam en Egbert waren donderdags, net als Arie en Ans (vanuit Italie) aangekomen.
's Avonds lekker gedineerd en nader kennisgemaakt en de volgende dag de startbewijzen opgehaald in Interlaken waar het goed vertoeven was tussen alle deelnemers uit de gehele wereld.
De Marathon werd over 2 dagen gelopen, zaterdag vanaf 40 jaar voor heren + dames, en zondag tot 40 jaar, dit omdat het voor de 20e keer werd georganiseerd.
Vrijdag avond hebben Els en Josefine meegedaan met de wedstrijd Right to Play, hierbij moesten zij 3 rondjes door het centrum lopen wat een hele belevenis was.
'savonds vroeg naar bed,de volgende morgen ging de wekker om 5.30 uur, dus opstaan voor de BIG day, om 7.30 uur stapten wij de bus in naar Interlaken, de wedstrijd begon om 9.00 uur, voor de start was het heel relax, er werden foto's gemaakt door de dames, praten met overige Nederlanders (en dat waren er nogal wat) gekeken naar het vaandelzwaaien en als laatste luisteren naar het volkslied alvorens het startschot werd gelost.
Daar gingen wij op pad naar het onbekende, eerst 1 rondje door het centrum van Interlaken waarbij we werden uitgezwaaid door onze echtgenotes en dan richting Lauterbrunnen. De eerste 28 km ging met veel vals plat, onderweg werden wij door vele duizenden toeschouwers aangemoedigd, en de dames waren met de trein ook onderweg naar Lauterbrunnen, het was een fantastisch gezicht om al die deelnemers als een sliert te zien lopen langs de rotswanden en het water. In Lauterbrunnen aangekomen stonden de dames ons al
op te wachten, Rob kwam als 1e, Arie 2e, Cor 3e en Egbert en Bob als laatste van de Nea groep.
Onderweg was er voldoende drinken en voedsel te verkrijgen, na Lauterbrunnen ging het richting Wengen, naar de beruchte muur van Wengen, daar aangekomen was het gedaan met het hard open, dit was geen vals plat meer, het ging met 18% omhoog en het was ca. 3,5 km lang, wat was dat zwaar, iedere keer weer bochtje om totdat je uiteindelijk in Wengen kwam even bijkomen en dan weer hard lopen, helaas na ca 1km ging het weer steil omhoog en werd het weer klauteren, uiteindelijk ging het weer beter Arie en Rob gingen samen op, het uitzicht was prachtig en de weg omhoog duurde maar voort.
Het parcours werd rotsachtig, je kon elkaar bijna niet passeren, onderweg kwamen wij nog hulpposten tegen en dat was niet voor niets want her en der lagen er slachtoffers langs het parcours. De dames waren ondertussen met het bergtreintje onderweg naar Kl. Scheidegg alwaar de finish was, onderweg bleef het treintje af en toe stoppen om ze de gelegenheid te geven om foto's te maken.
Het laatste gedeelte van de Marathon was facsinerend, rechts van je zag je de grote reuzen zoals de Eiger (3970 m hoog), de Monch (4107 m), de Jungfraujoch (3454 m) en de Jungfrau (4158 m hoog) en links zag je de afgrond naar de finisch, je liep over een kam heen alwaar een doedelzak speler stond, daarna ging je stiel naar beneden en was het gedaan met de Marathon.
Arie kwam als 1e aan (5 uur 26 min), Rob als 2e (5.32 uur), Cor als 3e (5.56 uur), Egbert als 4e (6.06 uur) en Bob als laatste (6.26 uur) (de tijden weet ik niet meer helemaal zeker)
Het karwei zat erop, het was een hele aparte belevenis en ervaring ,met loodzware benen en hereniging met de dames, medailles en een prachtige rugtas zijn wij per bergtrein naar beneden gegaan. Aangekomen weer op de camping hebben wij ons allen tegoed gedaan met een welverdiende borrel.
De dames hebben een prachtige dag gehad het was mooi weer (27 graden in de middag), dames bedankt voor het aanmoedigen en ondersteuning, wij hebben genoten, maar de eerste reactie van ons allen was dit nooit meer, zo zwaar, maar toch gaan de gedachten na een paar dagen alweer naar 14 februari 2013, dan kan je je weer opgeven voor de volgende bergmarathon.