Een kort verslagje van een lang weekend
Poeh, het zit erop. De kilometers zijn afgelegd. Vrijdagnacht om 01.00 uur vertrokken we met twee busjes richting Den Helder. Om 03.00 uur werd het startsein gegeven om met 3 andere ploegen van start te gaan richting Maastricht. Op dat moment dacht ik nog 'komen we er werkelijk ooit aan?'
De nacht was droog, veel wind gelukkig uit Noord Westelijke richting. Erg gunstig voor ons. Het eerste stuk door de duinen, slecht verlicht dus vol concentratie gelopen. De wind bleef de hele nacht door hard blazen. Gelukkig was de temperatuur prima om in te lopen.
We liepen in blokken van ong. 25 km. In mijn bus zaten 6 lopers en in de andere bus 5 lopers en een vaste fietser. Dat betekende voor ons dat wij, de lopers, ook om de beurt moesten fietsen. Tegen half 6 zag je de eerste flarden licht tussen de wolken door komen. De ochtend kwam ons tegemoet. Het lopen van de 800 meters verliep prima. De organisatie had het allemaal goed voorbereid en begeleid. Het gehele traject zagen we hulpdiensten, vrijwilligers die er voor zorgde dat wij veilig op drukke kruispunten konden oversteken, regelmatig een praatje kwamen houden om te vragen of alles goed verliep en zelf het rode kruis was zichtbaar door de hele route heen.
Tegen 9.00 uur op zaterdagochtend zag je steeds vaker mensen op straat, de hond uitlaten, de winkel openen. Best raar, je bent zelf al een halve dag continue met hele andere dingen bezig en opeens worden alle andere wakker.
Rond half 10 liepen we door Jisp richting Purmerend. Via Neck en de Jaagweg liep ik richting de Mc Donalds. Daar zou voor de eerste keer een catering post zijn. En wie zag ik op het bruggetje op mij wachten.... The boys. Dat was uiteraard erg leuk, twee zwaaiende bruine krullenkoppies. Wij werd op dat punt weer gewisseld met de andere bus, dus wij hadden rust om even een kort verslag te doen en heerlijk aan de soep te gaan. Nooit gedacht dat ik om 10.00uur 's ochtends soep zo lekker zou vinden :-)
De route verliep door en langs prachtige stukken van Nederland. We zijn langs de gehele Vecht gegaan. De zon liet zich ook continue zien dus ik liep werkelijk heerlijk. Tot dan liep ik gemiddeld 14 km per uur dus mijn tempo was goed.
Rond 20.00 waren we aan de onderkant van de provincie Utrecht. Daar hadden we een volgende catering post; daar werd het tijd om na een heerlijk bordje nasi de kleding te wisselen. De temperatuur begon al aardig te dalen dus de thermo shirts gingen aan, de 3/4 trainingsbroek werd verwisseld voor een hele, sokken en ondergoed verwisseld dus klaar voor de nacht.
Het was hartstikke helder dus er was een mooie zonsondergang en een kraakheldere hemel met een halve maan. De andere bus hadden wat fysieke problemen; kuitkramp en iemand met pijn in zijn bovenbeen. Daardoor namen wij wat kilometers 'over' van de andere bus. Hierdoor hadden zij iets meer tijd om te herstellen en wij wat meer meters om de spieren warm te houden. Gelukkig heeft massage wonderen gedaan en konden de twee mannen later weer op volle krachten meedoen.
De nacht van zaterdag op zondag was fris en later koud. Wij zakte steeds dieper in het zuiden van het land en dat naast de omgeving dus ook in de temperatuur te voelen. Er waren in dit traject stukken die echt pikkedonker waren; nauwelijks tot geen verlichting in de zin van lantaarnpalen. Op deze momenten reed de bus achter de loper om me bij te schijnen. Op deze momenten was ik ook heel blij dat ik werd begeleid door een vaste fietser, veel kletsen (de fietser dan wel te verstaan) en een veilig gevoel.
Van 01.00 tot 02.00 uur had ik een uurtje kunnen slapen; niet te lang anders kost het te veel moeite om weer helemaal warm en soepel te worden (soepel wat nog te redden was). Rond 02.45 uur werden we wederom gewisseld door de andere bus. Dit vond ik het zwaarste stuk; echt in de nacht, net uit een slaapje, super zware benen. Ik had op dat moment zeker 2x een 800 meter die niet lekker voelde. Dus een rustiger tempo (12 km/uur) en langzaam op voeren. De 3e x liep alles weer volgens plan.
Rond de klok van half 6 werd de wereld weer wakker. Ondertussen waren we in Limburg. Wat is het daar mooi. Het was nog steeds koud; het gemaaide gras lag er bevroren bij en de mist dreef op het land. Prachtige zonnestralen braken er doorheen. En dat voelt dan werkelijk als een verademing. Ik heb ervaren hoeveel kracht ik eigenlijk uit licht -/ zonnestralen haal. 'Opeens' kreeg ik nog meer krachten en verbaasde ik mezelf dat ik al zolang aan het hardlopen , praten, lachen, elkaar motiveren was en me nog steeds lekker voelde.
Tijdens een ochtend wissel werd de nachtelijk kleding gewisseld voor de korte broek en een tshirt. De temperatuur steeg omhoog en de lucht was prachtig blauw. Er was geen zuchtje wind, met andere woorden de loop omstandigheden zijn continue optimaal geweest.
In Valkenburg ben ik de Kauberg opgelopen (14% stijging), dat ging in een zeer rustig tempo anders was ik nooit boven gekomen. Jemig wat was dat stijl. Maar wel gehaald. Hierna volgde nog een paar andere heuveltjes met lichtere stijging (10 %, 12 % )
Uiteindelijk roken we de finish.. dan werd het tempo weer opgevoerd. Wat was het geweldig om Maastricht binnen te lopen; over de oude Servaasbrug kwamen we met zijn alle over de finish gerend. Wat waren we blij. Na ong. 36 uur zat het er opeens op. Foto's gemaakt en toen heerlijk op het terras aan een heel koud wit biertje met vlaai.
Het was een super gave ervaring, een geweldige loop door een heel mooi land.
Ik wil iedereen bedanken voor de sponsoringen, begeleiding, verzorging en motiverende ‘peptalk’. Thanx.
Ik ga op zoek naar een volgende uitdaging misschien breien?
groet, Daphne Ayi